Stanowisko 22 – Ławka miłości

W cieniu wielkiego dębu stoi ŁAWKA MIŁOŚCI. To odosobnione miejsce na Bytomskich Błoniach, otoczone pasem zieleni, które zapewnia spokój i intymność. Mogą tu przysiąść na krótszą lub dłuższą chwilę zakochani i nie tylko, aby napawać się widokiem majestatycznego drzewa i odgłosami natury. Siedzisko ławeczki jest wyprofilowane z dwustronnym spadkiem ku środkowi, tak by zakochani znaleźli się blisko siebie.

Centralną część polany zajmuje dąb, a jego rozłożysta korona rzuca cień na ławeczkę, dając siedzącym na niej osobom wytchnienie w upalny dzień. Szpaler zieleni otaczający to miejsce chroni od wiatru, więc jest tu także zacisznie. Po pniu drzewa pnie się ku górze bluszcz pospolity, który nadaje jeszcze większego uroku temu miejscu.

DĄB (Quercus L.) to rodzaj drzew i krzewów z rodziny bukowatych (Fagaceae). Należy do niego ok. 460 gatunków występujących prawie wyłącznie w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w wyższych partiach gór strefy tropikalnej. Najdalej na południe występują na Wyspach Sundajskich i w Kolumbii. W Europie rośnie 27 gatunków dębów. Rosną w bardzo zróżnicowanych siedliskach – od półpustyń po subtropikalne lasy deszczowe, w większości związane są z lasami liściastymi zrzucającymi liście i zimozielonymi w strefie umiarkowanej i z porą deszczową w okresie letnim. Okazałe gatunki drzew mogą przekraczać 30 m wysokości.

Kwiaty dębu są wiatropylne, rozdzielnopłciowe, lecz same rośliny są jednopienne. Kwiaty męskie zebrane w zwisające i cienkie kotki, zwykle przerywane. Męskie kwiaty są drobne – składają się tylko z 6 pręcików i kępki włosków. Kwiaty żeńskie są pojedyncze, rozwijają się wewnątrz miseczki (kupuli), zawierają trzy słupki. Niektóre gatunki dębów mogą mieć znaczenie jako rośliny miododajne. Wytwarzają one spadź (tzw. rosę miodową).

OWOCE DĘBU to orzechy zwane żołędziami. Osadzone są pojedynczo w miseczkach, gęsto pokryte drobnymi łuskami. Osiągają dojrzałość w pierwszym lub drugim roku. Żołędzie dębu stanowiły niegdyś karmę dla trzody chlewnej. Wykorzystywane były także jako pożywienie przez Indian w Ameryce Północnej i jako pożywienie głodowe w Europie. Żołędzie wykorzystywano również jako substytut kawy.

DREWNO DĘBU jest stosunkowo ciężkie i twarde, stąd jest bardzo pożądanym surowcem. Do najcenniejszych w Polsce liściastych gatunków zalicza się drewno dębowe. W handlu pod tą nazwą rozumie się drewno dębu szypułkowego i bezszypułkowego, które swoim wyglądem, budową, właściwościami i użytecznością jest praktycznie identyczne. Drewno dębu jest na ogół prosto włókniste, dość ciężkie, średnio kurczliwe i łatwo łupliwe. Jest więc łatwe w obróbce skrawaniem i gięciem. Jest też trudno zapalne i trudne w suszeniu. Łatwo ulega zaskorupieniu, paczy się i pęka (pęknięcia wewnętrzne).

Drewno dębowe znajduje powszechne zastosowanie w stolarce wewnętrznej budowlanej, do wykonania więźb dachowych budynków, altan, wiat, ogrodzeń czy pergoli. Jest też w dalszym ciągu używane do budowy niskich zabudowań mieszkalnych (głównie w USA i Kanadzie). Znaczna ilość drewna dębowego przerabiana jest na fryzy dla meblarstwa oraz na produkcję parkietów i boazerii. Z dębu wykonuje się także zabawki dla dzieci i jest stosowany jako materiał opałowy.

 

Twardziel dębu szypułkowego jest nieprzepuszczalna dla cieczy i gazów, i z tego powodu jest cennym surowcem do produkcji beczek na płyny (szczególnie gazowe). Beczki dębowe są niezastąpione przy kiszeniu oraz produkcji alkoholi: win, whisky, koniaków czy nalewek. Beczki do produkcji alkoholi wykonuje się je ze starych (około 200 letnich) dębów szypułkowych i bezszypułkowych, których drewno nadaje leżakującym trunkom niepowtarzalny aromat i charakterystyczny bukiet smakowy.

Kora dębów zawiera dużą ilość taniny, czyli naturalnych garbników roślinnych. Taniny to grupa organicznych związków chemicznych (pochodne fenoli), które są naturalnie wytwarzane przez rośliny. Z uwagi na jej obecność w dębowej korze była ona od stuleci stosowana z powodzeniem w garbarstwie do wyprawiania skór. Wskótek dużej zawartości garbników pod działaniem żelaza i klejów o odczynie zasadowym, powstają atramentowe plamy. Z tej samej przyczyny dębina koroduje metale.

Z kolei kora DĘBU KORKOWEGO – z uwagi na swoje wyjątkowe właściwości – jest wykorzystywana do wyrobu korka. Kora ta jest odporna na wilgoć i na temperaturę, nie pleśnieje, nie gnije, nie butwieje. Drzewo to występuje w południowej Europie oraz północnej Afryce, jednak ponad połowa światowej produkcji korka przypada na Portugalię – jego ojczyznę.

Tak więc jak wynika z powyższych informacji ławeczka miłości nie bez powodu stoi pod dębem. To magiczne drzewo, które od stuleci otaczane było przez ludzi kultem. Zakochani mogą tu przysiąść z butelką wina, które leżakowało w dębowej beczce i jest zamknięte korkiem wykonanym z kory dębu korkowego, a następnie spojrzeć na rosnący przed nimi dąb i wznieść toast za swoją miłość i piękno otaczającej ich przyrody.

Źródła:

https://www.encyklopedia.lasypolskie.pl/doku.php?id=d:drewno-deba
https://pl.wikipedia.org/wiki/Drewno_(technika)
http://kosicka.pl/charakterystyka/1330-dab-charakterystyka-uslojenia.html

Strona główna

https://pl.wikipedia.org/wiki/Taniny

O korku

https://bioterr.pl/pl/n/Dab-korkowy%2C-kora-Debu-korkowego%2C-tuba-korkowa%2C-czyli-co%2C-gdzie%2C-jak-i-po-co-/6
https://pl.aliexpress.com/item/32856334487.html
https://korkowy.pl/surowa-kora-debu-korkowego-40x270x600mm.html